Het slecht monitoren van belasting versus belastbaarheid van sporters geeft een groot risico op het ontstaan van blessures. In een recente studie van Soligard et al (2016) is opnieuw gekeken naar de optimale belasting voor prestatietoename en het voorkomen van blessures. In een eerder artikel heb ik het gehad over hoe de AC-ratio ons hierbij kan helpen.
Conclusie
Zij komen tot de volgende conclusie; gegevens over de relatie tussen belasting en het ontstaan van blessures zijn beperkt tot enkele sporten en specifieke sportpopulaties. Hoge belastingen hebben zowelpositieve als negatieve invloeden op het ontstaan van blessures bij sporters. De mate van toename in belasting in combinatie met de sporter zijn of haar intrinsieke risicofactoren zijn waarschijnlijk kritische factoren. Sporters reageren aanzienlijk beter op een relatief kleine verhoging in belasting (of geringe afname), in plaats van grotere schommelingen. Belasting moet altijd op basis van de individuele sporter en flexibel worden toegepast, omdat er een grote inter – en intra-individuele variatie bestaat op de reactie en aanpassing aan de opgelegde belasting. Het op continue basis monitoren van de sporters is van wezenlijk belang om de sportprestaties te maximaliseren met een minimale kans op het ontstaan van blessures.
Meer onderzoek is nodig naar het effect van snelle veranderingen in belasting op het ontstaan van blessures in meerdere takken van sport, evenals op de interactie
met andere fysiologische, psychische, milieu- en genetische risicofactoren.
Lees het volledige artikel hier
